สร ๒ หมายถึง [สอระ] ว. ทิพย์, แกล้วกล้า, เช่น สรศาสดา สรศักดิ์ สรสีห์.(ป., ส. สุร).
[สฺระ] คํานําหน้าคําอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวยเช่น ดื่น เป็นสรดื่น, คําที่แผลงมาจากคําที่ขึ้นต้นด้วยตัว สซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น สรนุก.
[สะระกะ] น. จอก, ขัน. (ป., ส.).
[สง] ก. อาบนํ้า (ใช้แก่บรรพชิตและเจ้านาย). (ข.).
[สะหฺร่ง] น. วิธีฝังเพชรเม็ดเล็ก ๆ ขนาดไข่ปลาลงไปบนพื้นที่ทําให้โปร่ง, ถ้าแกะแรให้ผิวเป็นเหลี่ยมขึ้นเงาดูเหมือนฝังเพชรเรียกว่า ตัดสร่ง.
[สะหฺร่ง] น. ชื่ออาหารว่างชนิดหนึ่ง ทำด้วยหมูสับคลุกกับรากผักชีพริกไทย น้ำปลา ปั้นเป็นก้อนกลม ๆ พันด้วยเส้นมี่สั้วลวกทอดให้เหลืองนวล รับประทานกับน้ำจิ้ม.
[สะระ] น. กิ้งก่า. (ป., ส.).
[สะระนะ] น. ที่พึ่ง, ที่ระลึก; ความระลึก. (ป.; ส. ศรณ).